ملا عبدالواحد بن علی شوشتری، فقیه، اصولی و دانا به علوم معقول و منقول شیعه، در اواخر سده دهم و اوایل سده یازدهم هجری می زیست. وی علی رغم شهرت در عصر خویش، در برخی کتب صرفاً به عنوان استاد شهید ثالث، قاضی نورالله شوشتری، شناخته شده تا جایی که یکی از مهم ترین آثارش، به قاضی نسبت داده می شود. او در طول حیاتش، به دلیل کسب فیض از محضر علمایی همچون خواجه جمال الدین محمود شیرازی، آقاجان شیروانی و میرابوالفتح شرفه به شهرهای مختلف ایران از جمله شیراز، اصفهان و اردبیل سفر کرد. جایگاه علمی ملا در سطحی بود که از میان علمای معاصرش به استادی ولی عهد برگزیده شد، اما به دلیل اوضاع و احوال سیاسی نامناسب از این سمت استعفا کرد. از شاگردانش، علاوه بر قاضی نورالله و ولی عهد صفوی، می توان به میرزا مخدوم شریفی و افضل الدین ترکه اشاره کرد. ملا تألیفات متعددی داشت که از این میان نسخ خطی شرح مختصر الاصول، شرح مبادئ الاصول، شرح تهذیب الاصول و التکلیف فی زمن الغیبة، در کتاب خانه های ملی، آستان قدس و آیت الله گلپایگانی بر جای مانده است. قوت استدلال، قضاوت عالمانه و تسلط بر آرای اصولیان عامه از ویژگی های برجسته وی در این آثار است.